Er is een misverstand dat ik graag meteen de deur uit begeleid. Liefst vriendelijk, maar resoluut, zoals een bezoeker die zijn schoenen op de zetel wil leggen.

Er zijn van die vragen waar je je op voorbereidt met een glimlach.“Vertel eens over een moment dat je nooit zal vergeten.”De meesten halen er een grappige anekdote bij, een vakantiefoto, een gênant voorval waar nu om gelachen kan worden.

Er is een lange periode geweest waarin mijn woorden alleen bestonden in de marge.

Soms heb ik het gevoel dat ik een talent heb waar niemand om gevraagd heeft.Ik kan verdwijnen zonder de kamer te verlaten.

Ik was nog maar een kleuter toen het gebeurde.Te jong om het te begrijpen, te jong om het te onthouden.

Mensen vragen mij vaak naar mijn pseudoniem.Waarom Elizabeth?En waar staat die F eigenlijk voor?

Als ik moet uitleggen waar ik het meest door gefascineerd ben,dan is het niet “moord”, “liefde” of “trauma”.

Er zijn dagen dat ik functioneer alsof er niets aan de hand is.Boodschappen, werk, afspraken, lachen op de juiste momenten.Als je mij dan ziet, denk je misschien: zij doet het wel. Zij draait.